De formae fragilitate - Ars amatoria II. v. 113-122
Metrum: distichon elegiacum
Fōrma bonum fragile est, quantumque accēdit ad annōs
fit minor, et spatiō carpitur ipsa suō.
Nōn semper violae nec hiantia līlia flōrent,
et riget āmissā spīna relicta rosā.
Et tibi iam venient cānī, fōrmōse, capillī,
iam venient rūgae, quae tibi corpus arent.
Iam mōlīre animum, quī dūret, et adstrue formae:
sōlus ad extrēmōs permanet ille rogōs.
Nec levis ingenuās pectus coluisse per artēs
cūra sit et linguās ēdidicisse duās.